දේශපාලන සමාජ විද්යාව-3
දේශපාලන සමාජ විද්යාව යනු සමාජ හා දේශපාලන බලයේ පැතිකඩ පිළිබඳ අධ්යයනය කිරීමයි. එනම් සමාජ සම්බන්ධතාහි පවතින මූලික මානයන් වන දේශපාලනික ආයතන, සමාජ කණ්ඩායම් (සමාජ පන්ති, ස්ත්රී පුරුෂභාවය හා ජාතිකත්වය) පිළිබඳ අධ්යයනයයි.
මැන්ඩකෝන්ලාගේ නව යටත් විජිතය
කතුවරයා ගාල්ල දිස්ත්රික්කයේ රත්ගම ප්රදේශයේ කෙනෙකි. ගමේ පාසලෙන් අ. පො.ස (සා.පෙළ) සමත්ව බද්දේගම ක්රිස්තුදේව පිරිමි මහා විද්යාලයේ උසස් පෙළ හදාරා කොළඹ විශ්ව විද්යාල වරම් ලබයි. උපාධියෙන් පසු හම්බන්තොට දිස්ත්රික්කයේ වසර 2ක් ගුරු වෘත්තියේ යෙදුන අතර 1984 දී ශ්රී ලංකා පරිපාලන සේවයට ඇතුළත්ව අරන්තලාව (මහඔය) ප්රදේශයේ උප දිසාපති ලෙස පරිපාලන සේවය ආරම්භ කොට රාජ්ය පරිපාලන අමාත්යාංශයේ ලේකම්වරයා ලෙස රාජ්ය සේවයෙන් විශ්රාම ලබයි. රත්ගම ප්රදේශයේ වාමාංශික දේශපාලන පන්නරයද සමග කතුවරයා කොළඹ විශ්ව විද්යාලයේ වාමාංශික ශිෂ්ය ව්යාපාරයේ ඉදිරි පෙළ ක්රියාකරුවකු වේ. ඒ හරහා ලබා ගන්නා ප්රායෝගික හා න්යායාත්මක දේශපාලන දැනුමත්, රාජ්ය පරිපාලන සේවයේ විචක්ෂණ රාජ්ය සේවාවක යෙදීමෙන් ලද දේශපාලන, පරිපාලනමය, සමාජමය හා ගෝලීය කටයුතු පිලිබඳව දැනුම හා විඥාණය, මෙම ග්රන්ථය තුළින් පිළිඹිබු වේ. දේශපාලන මෙන්ම සංවර්ධන පරිපාලනය නිසි මගට ප්රවිෂ්ඨ කිරීම සඳහා දේශපාලන න්යායාත්මක කරුණු හා නව යටන් විජිතවාදී උපක්රමයන් පිළිබඳ දැනුම අත්යවශ්ය බව මෙම ග්රන්ථය පරිශීලනය කරන්නන් අවබෝධ කරගනු ඇති බව කතුවරයා විශ්වාස කරයි.
සන්නිවේදන සංකල්ප හා මාධ්ය සාක්ෂරතාව
“ජන සන්නිවේදනය ශිෂ්ටාචාරයේ අභාවයට හේතු වනබව එක් සමාජ විවේචනයකි. බුද්ධිමය හා සදාචාරාත්මක හරයන් නරක අතට හැරී තිබේ. මෙම සියවසේ විද්යාඥයින්ගේ අපේක්ෂාව ජන මාධ්ය වර්ධනය සමග ප්රජාතන්ත්රවාදී ක්රියාවලිය සක්රීය කිරීමට අවශ්ය බුද්ධිය ඉන් සැපයෙන බවයි. ජන මාධ්ය අධ්යාපනය තුළින් ඒ සඳහා අපේක්ෂා ගොඩනැඟිය. නූතන දේශපාලන ඉතිහාසය තුළ බුද්ධිමය බලාපොරොත්තුවලට වලකපා ඇති අතර ජන සමාජයේ සංවර්ධනය පෞද්ගලිකත්වය විනාශයට පමුණුවා ඇති බවට ද විවේචනයකි”
ලාඩං
ලාඩං යනු අතීත මෙන්ම වර්තමාන කුදිරකාර පරපුරේ ජීවන අන්දරයයි. සිතුවමකට නැගීමට දැරුණු ප්රයත්නයයි. ලෙයින් කඳුළින් තෙත් වූ ඔවුන්ගේ එදා මෙදාතුර එම ජන සමූහයාට උරුම වූ නිමක් නැති දුක්-දොම්නස් ඉතිහාස කතාවේ අංශු මාත්රයක් හෝ මේ වෘත්තාන්තයේ තැවරී ඇත්නම් සහෝදර ජන ප්රජාවක් වෙනුවෙන් පිදෙන උත්තමාචාරයකි.
තණ කන අපි
”උන්ට විසිකරන්න දෙයක් නැති නිසා උන් අපිට සෑම දෙයක්ම විසි කරන්නේය.ඇහිඳ ගන්නට පොරකන අපි බලන විට අප ඇහිද ගෙන තිබෙන්නේ අපිම විසිකළ දේමය.උන්ට කිසි දෙයක් නැති බව දැනෙන්නේ අපිට අපි ඇහිඳගත් දේ යළිත් උන්ට දුන් විටය”
ශ්රී ලංකාවේ දේශපාලනය සහ රාජ්ය සේවය එදා සහ අද
සීමිත රාජ්ය සම්පත්,
දේශයේ මුළු ජනගහනයටමයි.
දේශපාලනඥයාට සහ රාජ්ය
නිලධාරියාට බලය තිබුණාට,
අනෙකාට හිමි පංගුව කොල්ල
කෑමෙන්, මේ ආත්මයේ දී අතැම්
විට දඬුවමට සහ හැම විටම
නින්දාවට පත් වෙයි.
වාමාංශික ජනප්රියවාදයක් සදහා
පසුගිය කාලයේ ලෝක දේශපාලනය තුළ
ජාතිවාදය හා වාර්ගික ස්වෝත්තමවාදය මත
පදනම් වූ දක්ෂිණාංශික ජනප්රියවාදී රැල්ලක්
බලගතු ලෙස නැගී ආවේය. මෙම ප්රවාහයට
අභීයෝග කළ හැක්කේ ‘ප්රභූ තන්ත්රයට’
එරෙහිව ‘ජනතාව’ ලෙස දේශපාලන බෙදුම්
ඉරක් ජනප්රියවාදී ලෙස ස්ථාපිත කරමින්, එම
අක්ෂය ඔස්සේ බහුවිධ බලවේග ඒකරාශී කළ
හැකි ‘වාමාංශීක’ ජනප්රියවාදී ව්යාපෘතියකට බව
ශන්තාල් මුෆ් තර්ක කරයි.
දශක ගණනාවක නව ලිබරල් ආධිපත්යය නිසා
නොසලකා හැරීමට ලක්වූ ජනකොටස්වල
අතෘප්තීන් ජාතිවාදී ලෙසකින් සංවිධානය කිරීම
තුළින් දක්ෂීණාංශීක ජනප්රියවාදය සාර්ථකත්වය
ලබා තිබේ. එම අභීයෝගයට මුහුණ දීමට නව
ලිබරල්වාදය සමඟ අනන්ය වී සිටින ‘ලිබරල්’
මැද මාවතට නොහැකිය. වාමාංශීක
ජනප්රිියවාදය යනු වාර්ගික ස්වෝත්තමවාදයට
සහ ප්රභූවාදී නව ලිබරල්වාදයට එරෙහි, එසේම
ගතාවුගතික වාමාංශයේ පන්ති ඌනිතිවාදී
ප්රවේශයට ද වෙනස් විකල්ප දේශපාලනයක්
යෝජනා කරන උපාය මාර්ගයකි