කවුරුන්ද මා ඔබේ
ඒත් පාන්දරට මට නින්ද ගියා… ආය ඇහැරෙද්දිවක් තාත්තා ඇවිත් හිටියේ නැහැ….
කතාව නවතා ඇය නැවතත් ගැඹුරු හුස්මක් ගහ
චමී තියඹරාහේනේ ගෙදර
* එදායින් පස්සේ කවදාවත් ආවේ නැහැ… ” අම්මා තාත්තට වෛර කරන්නෙ නැහැ… තාමත් එයාට ආදරෙයි…. මට ආයෙන් තාක්තව එකම එක පාරක් හම්බුණොත් ඇති… දන්නවද ඒ ඇයි කියලා…
එවර ඇය හරිතගේ මුහුණ දෙස බැලුවා. ඔහු හිස දෙපසට වැනුවේ දන්නෙ නැහැ කියන්න. දහරා අසරණ ලෙස සිනාසී ගැඹුරු හුස්මක් ගත්තා.
“මං චූටි කාලෙ කිව්වේ වැඩියෙන්ම ආදරේ තාත්තට කියලා… එයා ආය හම්බුණොත් මං කියනවා මං වැඩියෙන්ම ආදරේ අම්මට කියලා… මට ඒක වි..ත..ර..යි එයාට කි..ය..න්න ඕ..න…”
රතු අරලි
“සාප කරනවා තමයි මම… මල්ලි නිසා අද අම්මා අයිසීයු එකේ…
මම පිස්සියක් වගේ මෙතන පොලිසියේ… ඒ වැරැද්දකට නෙමෙයි…
ඒ නිසා සාප කරනවා ම තයි මම…
තමුන් ආදරේ කරන උන් විඳවනවා බල බල
තමුන්ටත් කවදා හරි අඬන්න වෙන්නම ඕන…
මීටත් වඩා සියදහස් ගුණයක වේදනාවක් තමුන්ට ලැබෙන්න ඕන…
ඔව් මේ සාප වදින්න ම ඕනේ…”
එදා අයුරින්
ම්ණි… ඒ මගේ අම්මා… එයාට කියන්නෙපා..ඔයාට තේරෙන්නෑ මෙ දෙවල්..මොකද ඔයාට… අම්මෙක් නෑ රැහාරා අඬ අඬා කියවන් ආපු ටික මං සම්පුර්ණ කරේ සද්දෙන්. එයා අත් දෙකෙන්ම කට වහගත්තේ ඇසුත් මහත් කරන්.